Thuis

Weer thuis, het is al weer twee weken geleden dat ik arriveerde op Schiphol, opgewacht door Olaf, Hendy, Tim en Lars, 15 graden verschil en miezerig weer. Ondertussen zit je dan weer in het ritme van de dag, en het werk. De eerste week ging het nog elke dag over de reis, collega’s, vrienden  iedereen wilde weten hoe het was, wat ik het  mooiste vond. Steeds weer fijn de belevenissen terug te halen. Vorige week maandag is de motor aangekomen op Schiphol en zijn de paperassen afgehandeld. Donderdag heeft Rob de motor van zichzelf, van mij, Sjoerd en Martin opgehaald op een aanhanger en naar Motorport in Zelhem gebracht. Zaterdag kon ik deze dan ophalen. Samen met Coen rij ik tegen half elf met de auto naar Zelhem, het regent pijpenstelen erg jammer maar het is niet anders. Hier aangekomen haalt Rob de motoren een voor een op met de heftruck. We kunnen de motoren in de loods klaarmaken, maar gezien dat deze ruimte verder in gebruik is kan er maar één frame te gelijk naar binnen. Als eerste komt mijn motor welke ik samen met Coen, Frank, Rob en Sjoerd de motor ontdoe van alle bescherm plastic, touwtjes  en sjorbanden. Even een snel blik in de zijkoffer om te kijken als de fles whisky heel is aangekomen, gelukkig wel. Als eerste het stuur gemonteerd, toen de motor met hijsbanden opgetild met de heftruck om het wiel weer te monteren. De  accuklemmen aangekoppeld en in een keer starten. Na het rij klaarmaken van alle motoren met zijn allen een bakkie koffie gepakt in de showroom en de verhalen nog even laten passeren. Nu weer besef je pas wat we allemaal hebben gezien, meegemaakt en hebben gedaan, veel oja momenten in zo’n korte tijd. Een ieder heeft het op zijn eigen manier beleefd. Gelukkig heb ik de meeste belevenissen wel in dit verslag verwerkt maar toch al pratend denk je “dat is waar ook” even weer een beetje vakantiegevoel. Als de koffie op is, blijkt het droog geworden te zijn, erg fijn, tegen één uur rij ik op de motor naar huis en Coen de auto. Eerst tanken want er zit nog hoogstens 1 liter benzine in. De motor rijd prima al mis ik het scherm wel. Deze heb ik er afgelaten want de motor is behoorlijk smerig en zonder scherm is het makkelijker schoonmaken. Na Coen thuis te hebben afgezet rijd ik met de motor naar de kazerne om hem met de stoomcleaner schoon te spuiten. Iets wat nog niet van harte gaat, het zand zit er behoorlijk op en met name de teer vlekken en korsten van de nieuwe snelwegen in Turkije en Iran kosten nog behoorlijk wat werk. Maar wasbenzine scheelt een hoop werk. Na het poetsen even lekker rijden en genieten.
Thuis gekomen liggen de foto’s van Martin op CD in de bus, van de week de mijne maar eens op cd branden en rondsturen.

Voor die gene die overweegt een soortgelijke reis te willen gaan maken kan ik alleen maar zeggen Doen....
Mij mag je altijd benaderen voor tips of ander weetjes en vragen. Zelf heb ik genoten van deze reis, geleerd van deze reis en ben erg blij dit te hebben gedaan. Op de vraag als ik zoiets weer zou gaan doen kan ik alleen maar zeggen Ja. Niet zo gauw naar Azië, maar wel naar Rusland in combinatie met Iran en dan terug via Turkije en Italië, of naar Zuid Amerika van Mexico naar Peru, Marokko naar Zuid Afrika. Gedachten genoeg, maar voorlopig eerst weer werken, dagen sparen en geld verdienen.

Mijn pakketje

Poets plezier

Dag 50 terugvliegen naar Nederland

Kwart voor zes en de wekker gaat, ik neem snel een douche en pak de laatste zaken in. De plunjebaal weegt ongeveer 20 kg en samen met de tanktas breng ik deze naar de lobby. We zitten op de 4e verdieping maar het hotel heeft geen lift. Nu op naar de ontbijtzaal, ik heb nog geen honger en neem een kop koffie. Het enige ontbijt wat er staat is cornflakes en brinta iets wat ik niet eet. Om kwart voor zeven vertrekken we met een bus al hobbelend naar het vliegveld. Het vliegveld van Kathmandu is niet groot, maar er vertrekken wel 6 internationale vluchten in dit uur. Het inchecken duurt behoorlijk lang, mede door het lichte overgewicht van een aantal van ons (Martin 29 kg totaal). Men verteld ons om bagage uit de koffers te halen om het gewicht naar beneden te brengen, maar door niets te doen en zeggen dat we het niet begrijpen checken ze alle bagage in, door gelabeld naar Amsterdam. Nu door de vele controles en paspoort afhandeling. Nu wachten en wachten op het vertrek van half tien. Het vliegtuig is niet vol, ik doe de motorlaarzen uit, gelukkig heb ik genoeg been ruimte, ready to go Doha in Qatar, een emiraten staat in het midden Oosten. Vanaf daar vliegen wij naar Frankfurt. De eigenlijke overstap in Qatar is 3 kwartier, maar we hebben door het late vertrek krap een half uur.  Als we over Qatar vliegen zien we eerts kleine kunstmatige eilandjes in de oceaan en daarna zand, zand en nog eens zand. De kleine stadjes die we zien liggen midden in de woestijn, het wegennet is herkenbaar maar liggen vol zand. Ingedachte denk ik, wat moet je hier in godsnaam zoeken. Bij aankomst worden we opgewacht en door alle controles geleid. Het is hier ruim 38 graden in de schaduw, maar gelukkig worden we met bussen met airco vervoerd. Met 15 minuten zitten we in het andere vliegtuig naar Frankfurt een vlucht van 6 uur. Het vliegtuig is maar halfvol, dus plaats genoeg. Een ieder heeft net als in het vorige vliegtuig een eigen tv scherm met vele nieuwe films. De vlucht gaat voorspoedig en om kwart voor zes landen we in Frankfurt. Hier drinken we gezamenlijk nog een bier voordat we afscheid nemen van Martin die naar Düsseldorf vliegt. Om 21.20 vlieg ik door naar Amsterdam waar ik om 22.10 aankom. Hier wordt ik opgewacht door Hendy en de kids en Olaf. Hier nemen we voor de paspoortcontrole afscheid. Rob rijdt met ons mee, hij woont in Hengelo Gelderland en voor ons een klein stukje om. Om half een rijden we Hengelo binnen, en tegen enen ben ik thuis. De schitterende reis is dan echt teneinde,  tijd om te gaan nagenieten ;-)

Deze reis was deels bedoeld om langs steden en door landen te reizen waar vroegere de handels karavanen langs heen trokken met hun handelswaar. Een stuk geschiedenis ervaren, verschillende culturen te ontmoeten en vooral de verschillende landen te proeven. Zoals in het begin al gezegd is was er namelijk helemaal niet één enkele route, maar waren het meerdere routes via meerdere landen, de route die wij gereden hebben was wel de meest rechte lijn tussen Turkeije en de grens met China. De tijd is voorbij gevlogen, zelf heb ik nog maar het idee net onderweg te zijn. Al met al wat dit een mooie reis met verrassende landen. Verrassend waren zeker Turkije en Iran. De vriendelijkheid van de mensen, hun oprechte interesse in ons en de uitnodigingen om op bezoek te komen voor koffie, thee of om mee te eten, echt mooi. Een beetje jaloers ben ik wel op Edwin, John, Leentje en de rest die doorgaan naar Shanghai in China. Maar aan alle mooie komt een eind. Vroeger werd er al veel meer verhandeld dan alleen maar zijde. Gelukkig voor mij want zijde heb ik uberhaupt niet gekocht, maar wel kleine tastbare souvenirs die thuis in de “prijzen”kast zullen komen te staan. Kleine dingen die mij zullen herrinneren aan deze mooi en gave motorreis.

Vertrek uit Kathmandu

Boven de Arabische emirtaat Qatar

Boven Doma (Qatar)

Dag 49 Kathmandu

Vandaag de laatste dag hier in Nepal, een beetje een vreemd gevoel. Van de ene kant heb ik ik het hier wel gehad en wil ik wel naar huis, maar van de andere kant zou ik hier nog veel meer willen zien, en ontdekken. Maar goed geen motor ter beschikking en voor een groot deel de zaken al uitgezocht. Vanmorgen eerst samen met Sjoerd, Hans en Jan nog wat cultureels gedaan door de Swayambhunath  of apentempel te bezoeken, het is warm vandaag rond de 30 graden en benauwd. De Swayambhunath is de oudste boeddhistische tempel van de Kathmandu vallei. De tempel wordt ook wel de apentempel genoemd omdat er zoveel apen bivakkeren en je kunt deze bereiken via 200 meter trap. Het alternatief is met de taxi omhoog welke wij doen, je hoeft dan maar een klein stukje de trap op. Boven moeten we entreekaartjes kopen. We zien hier al de ogen van boeddha die op de stupa zijn geschilderd. Er heerst een enorme bedrijvigheid rond de stoepa. Er zijn veel biddende mensen en veel, heel veel apen. We hebben hier een prachtig uitzicht over Kathmandu, de vallei en de besneeuwde Himalaya-toppen in de verte. Is het nu mistig of zou het toch de smog zijn? Misschien is het toch niet zo overdreven dat veel mensen in de stad de mond bedekken met een mondkapje om het ergste vuil buiten de longen te houden. Onder aan de trap naar boven staan tempelgebouwen met bontgekleurde beelden en beschilderingen. Er lopen hier veel apen en ze kijken je erg nieuwsgierig aan op zoek naar eten. Ons is verteld dat je de apen nooit rechtstreeks in de ogen moet aankijken aangezien ze dit als een bedreiging kunnen beschouwen. Als je wat eetbaars bij je hebt moet je oppassen want ze ruiken het gewoon. We blijven dan ook op gepaste afstand. Als we alle gebouwen hebben bekeken en de vele verkopers (hier weer de zelfde meuk aan tierelantijntjes), bedelaars en gidsen van ons hebben afgeschud, Regelmatig steekt er ook een roedel apen de trap over. We blijven hier een half uur en gaan dan met de taxi door naar Durban square, een rit van een kwartier. Als we de brug oversteken, zien we dat de rivier bijna droog staat. We ruiken ook dat het riool van Kathmandu rechtstreeks op deze rivier wordt geloosd. Een groot varken draait zich nog eens lekker om in de modder, terwijl enkele meters verderop kleine kinderen in het kleine beetje water spelen. Twee mannen duwen een grote kar voort met daarop enkele kuub afval. Het afval wordt boven de rioolpijp van de kar afgeschoven en wordt enige meters meegesleurd Overal waar je hier ook rijd is de weg slecht, veel asfalt is al weg, de putdeksels steken soms wel 20 boven het wegdek uit. Al hobbelend en schuddend komen wij daar aan. Ik heb teveel van dit soort oude gebouwen gezien en we lopen terug naar het hotel ongeveer 1 km. Dwars door de smalle straatjes van de wijk Chetrapati lopen we naar de rivier Vishnu-mati. Een leuk wandelingetje door de achterbuurten en de andere (minder mooie) kant van Nepal. In de straatjes zijn kinderen aan het spelen, worden er diverse ambachten uitgevoerd, zitten vrouwen te borduren en verbazen we ons over de vele piepkleine winkeltjes (vaak niet breder dan de deur of gevestigd onder een trap) waar allerlei producten worden aangeboden, maar waar we nooit een klant zien. We lopen langs slagers, het vlees ligt open en bloot maar weinig tot geen vliegen. Bij het hotel is een kapper, ik laat me knippen en neem een hoofd en nek massage. Het is half een ondertussen, ik koop nog wat souvenirs en voor de rest van de middag mooi relaxen in de tuin. Ondertussen is er een groep Russen aan gekomen welke hier op de Endfields gaan rijden, ik had ze vanmorgen al in de lobby gesproken toen ze aan de wodka zaten. Hier in de tuin zitten ze dat nog steeds, en ze gaan zo nog proefrijden. Ram de gids is niet blij met hun alcohol gedrag, hij had al gezegd dat hij zo niet ging rijden, maar is toch gegaan. De Russen vinden dat zij wel bepalen hoe of wat, ze dragen nog een helm maar meer ook niet. Rond half zeven gaan we met de hele groep op pad naar een origineel Nepalees restaurant, dit als afscheid van deze reis, het is een kwartier lopen. Het orginele restaurant valt tegen, een modern gebouw midden in een nieuwbouw wijk. Het is een gebouw met diverse zalen waar de danseres en de muzikanten tussen heen en weer lopen.Hier krijgen we kleine hapjes te eten en zien en horen dans en muziek, ik word hier moe van, cultuur moe. Te vaak dit soort dans gezien, vorig jaar nog in Thailand maar ook in Vietnam, Indonesië, China e.d. Gelukkig duurt het niet zo lang, na 2 uur moeten we weg ivm met nieuwe groepen die komen. Na afloop lopen we in het donker terug naar het hotel, eigenlijk willen we nog we satppen maar ik ben te moe. In de tuin van het hotel komen we met de russen in gesprek, we drinken nog wat met hun. De russen hebben dozen vol Cubaanse sigaren bij waarvan ik er een krijg, om twaalf uur vind ik het genoeg, ik neem afscheid. Over zes uur mag ik er uit want morgen gaan we vroeg op pad naar het vliegtveld. 

de apentempel

Bij de Monkey tempel

Met apen natuurlijk

bedelende monnink

toeristische meuk

offerslingers

De Sadou of holy men

Dag 48 Kathmandu

De wekker gaat vanmorgen veel te vroeg, 5 uur maar voor een goed doel. We gaan vliegen rond de Mount Everest en daar heb ik wel wat voor over. Om half zes worden we met een busje opgehaald om ons naar het vliegveld te brengen een rit van 20 minuten. Hier moeten we een half uur wachten voordat we met een openbus naar het proppeler vliegtuig gaan. Er zitten ongeveer 26 mensen in het vliegtuig, allemaal aan het raam. Het is boven de wolken erg helder en hebben een mooi uitzicht op alle bergen welke gemiddeld 4000 tot 5000 meter hoog zijn. Het gebied hier is zeer bekend bij wandelaars en berg beklimmers. De vlucht duurt een uur, ondertussen mocht je nog even in de cockpit kijken,ook altijd leuk en bij grotere vliegtuigen mag dat niet meer. Het is 10 voor acht als we landen, de shuttelbus zet ons gelijk af bij de uitgang van het vliegveld.nog 100 meter lopen naar de bus en dan gelijk naar het hotel. We maken hier gelijk gebruik van het ontbijt buffet en rond half tien ga ik naar mijn kamer. Hier mijn motorlaarzen en jas aandoen voor de rit op de Royal Endfield.  Ram onze gids staat er al en we kunnen gelijk op pad. We gaan de bergen in een rit van 80 heen en 80 km terug.Het is niet al te warm maar lekker motor weer. De Edfields schakelen Europeesch en hebben zowel een kick starter als startmotor. Het schakelen ken ik nog van de Moto Guzzi, Hak -teen. Eeerst weer door de stad naar de rondweg.Vele kuilen en gaten en dat is in de bergen niet anders. Ook nu bekijks maar niet zoveel alsop de BMW. De weg in de bergen is niet heel breed en ze hebben nog steeds last van de modder van het begin van de week. De rit gaat lekker, al is het min puntje van de motor de vering.He is berekend op Aziatische mensen en niet op zwaar gewichten zo als wij.  Maar voor een dag prima. Na anderhalf uur stoppen we in een dorpje om wat te drinken. Ik zie nog wat gefrituurde zaken liggen en vraag wat het is. Het antwoord is onduideljk maar het moet lekker zijn, doet u maar. Dan verder naar het volgende dorp. 30 km voor dat we er zijn is men druk bezig de weg vrij te maken van gevallen zand,stenen.Een nasleep van het weer. Het duurt en het duurt en we besluiten om te draaien en terug te gaan naar het hotel. Vlak voor dat we de bergen uitgaan wordt Sjoerd door een bus geraakt op zijn bagage frame. Niet een harde tik maar meer een duw, hij valt om en bezeert zijn onderarm en ellenboog. Maar hij kan verder tot het hotel.  In de tuin eet ik een salade en neem een biertje. Tijd om te relaxen.

Yeti Airlines

Langs de Mount Everest

Op de Royal Endfield

Regenwater uit de bergen loopt over straat

Lunche stop

Dag 47 Kathmandu

Vandaag nemen we afscheid van de motor, we gaan hem klaar maken voor transport. Na het ontbijt gaan we tegen 10 uur op de motor naar een overslag bedrijf welke het transport zal doen. We rijden voor de laatste keer door de kleine straatjes van Kathmandu, we blijven bekijks houden. Jongetjes die achter ons aan lopen enlichte motoren die naast ons rijden. Volgens de computer kan ik nog 31 km rijden, maar door het vele stilstaan en steeds optrekken , gaat deze meter snel terug, Het zal een afstand zijn van 10 km maar het lijkt langer. Uiteindelijk alswe er zijn staat de benzine meter op 17 km. Bij een van de deuren gaan we met de motoren naar binnen, we moeten aan de andere kant van het gebouw zijn en rijden tussen vele pakketen rond. Hier is veel personeel , al lijkt het wel dat de helft slaapt. Er staan stalen frame's klaar waar ze opgaan. Met want hand en duwerk zet ik mijn motor op het frame,met 2 spanbanden zet ik de achterbrug vast. Zo helpen we elkaar. Dan mag de krik onder het blok en het voorwiel er uit, de krik laten zakken en de vork staat op een houten plankje op de midden geleider. Nu dce voorvork vast zetten. Het valt mee,maar de gehele motor moet compact worden ivm de vervoers prijs. Binnen de luchtvracht betaal je voor gewicht of  volume.  onze prijs staat vast bij een hoogte van 220 x 80 en 110 hoog en 300 kg. Voor elke kilo meer is de prijs 6 euro.  Bij een berekening van 220 x 80 x 110 : 6000 komt er een gewicht uit. Het is m,aar net wat het grootste is de kg of het volume. Om de motor kleiner te maken moet het scherm er af, de navigatie steun, kofferrek en meer. De accupolen moeten los en zo verder. Ik stuur mijn koffers mee anders moet ik deze in het vliegtuig zelf versturen en dat is 17 dollare per kg. Als  de motor compact is gemaakt en de koffers er bij zitten op het fram gaat het geheel in bubbelplastic voor beschadigingen. Al met al was het 3 uur werk. Ondertussen word de afhandeling voor de papieren zoals carnet geregeld. Als het goed gaat , gaat hij dinsdag op transport. Als het alles klaar is gaan we terug naar het hotel met een taxi. In de tuin een beetje lounchen en verder niets. Voor morgen hebben we Royal Endfields gehuur met gids.

Motoren transport klaar maken

Borrelen in de tuin

dag 46 Katmandu

Te vroeg wakker, ik ga maar in de tuin zitten het is half zeven. Ik kan nog geen koffie krijgen, beet je balen maar oke het is zo zeven uur. Na de koffie die ik toch krijg even dit verslag op internet bijwerken. De laptop is al een dag of 10 geleden gecrast, het beeldscherm doet het niet en alle verslagen zijn vanaf toen op de iphone gemaakt, toch wat minder handig vindt ik. Na het ontbijt bezoeken we de oude hoofdstad Patan welke geheel is opgeslokt door Katmandu. Kathmandu is met 900.000 inwoners de hoofdstad en het toeristische centrum van Nepal. Het ligt samen met Bhaktapur en Patan in de Kathmanduvallei aan de voet van het Himalayagebergte. Kathmandu is voor Nepalese begrippen een moderne stad.De weg naar Patan is slecht als je katmandu uitrijd iets beter. De reis duurt een half uur en vandaag hebben we een busje. Het Durban plein is het oudste gedeelte en het meest intressant, het is een Unesco project. Op Durbar Sqaure bezoeken we de vele tempels. O.a. eentje van de Kama Sutra, een tempeltje vol erotische afbeeldingen, een ander tempeltje behoort tot de club van Hara Krishna, we bewonderen de grootste trommel ooit, minstens een paar meter in doorsnee, ook hangt er een “joekel” van een bel, ja, werkelijk enorm groot. En constant wordt je lastig gevallen door verkopertjes van prutssieraden, tijgerbalsem, ja, en of drugs. Er word hard gewerkt aan de restauratie, koper wordt geklopt en hout gesneden. Iets verder dan het Durbanplein ligt een offertempel, veel bloemen en wierrook en biddende mensen. Tegen half twee vinden we het genoeg en gaan terug naar het hotel. Johan, Martin, Hans en Jan komen rond 3 uur aan, ze hebben goed kunnen doorrijden van uit Pokhara. Iedereen heeft zonder al te veel kleerscheuren Kathmandu gehaald, Al hadden de BMW wel de meeste problemen tijdens deze reis. We drinken een Everest biertje met zijn allen in de tuin op de goede afloop. Nu is het zorg om de spullen uit te zoeken want morgen gaan de motoren naar het vliegveld voor transport.

 

Durban Square Patan

                                       
                                                             Straatbeeld

 

dag 45 Katmandu

Niets moeten is het moto voor deze dagen, ik kan uitslapen maar ben toch om half zeven wakker, gewoonlijke tijd. Maar ik blijf nog een uur liggen voordat we gaan ontbijten. Het is droog en rond de 25 graden, we eten dan ook in de tuin. Na het eten ga ik op pad omde omgeving in de buurtte bekijken. Het is hier een backpackers buurt vanwaar veel wandelaars en bergbeklimmers vertrekken naar de Mount Everest. je ziet hier dan ook heel veel winkels met kleding, schoenen en rugzakken. Allemaal nep maar van goede kwaliteit. verder veel wierrook, beeldjes, armbanden en maskers. We besluiten om de grootste stupa van Nepal te bekijken en nemen een taxi. Met zijn vieren in een kleine suzuki door de hobbelige straten van Katmandu in een kwartier naar de stupa. Bij de stupais het rustig, mede door de entree die geheven wordt, ik ben hieral eerder geweest maar leuk om weer te zien. De stupa is omringd in gebedsvlaggen, de enorme Boudhanath Stupa is een heilige plaats voor Tibetaanse boeddhisten en het hart van de Tibetaanse emigrant gemeenschap in Kathmandu. Je ziet pelgrims die zich ter aarde werpen op houten planken, het maken van een klok in processie, een zogenaamde kora, rond de omtrek. Een gestage stroom van kastanjebruin geklede monniken en nonnen toe te voegen aan de plechtigheid.  Na dat we zijn rond gelopen drinken we wat op een van de dakterrassen, de temperatuur is ondertussen bijna 30graden en het is benauwd. De taxi staat al die tijd nog te wachten en we rijden terug naar het hotel. Hier ga ik mijn spullen maar eens uitzoeken welke ik wil achter laten en het luchtfilter vervangen, anders moet ik die weer mee terug nemen en kan ik die thuis vervangen. We hebben de motor laten schoonmaken door de portier, hij blij  en wij blij,het scheelt weer 3 kg klei. De rest van de dag luister ik muziek en praat wat met andere mensen in de tuin.Rob is ondertussen ook aangekomen om alvast wat zaken te regelen voor het motor transport vrijdag. Gezamelijk gaan we deze avond eten en sluiten af met een whisky in de tuin.

 de stupa met  tibitaanse  gebedsvlaggen

Monniken